تبیین عوامل مؤثر بر ترک شغل از دیدگاه پرستاران: یک مطالعه کیفی
 
صدیقه عارفی^۱، سمانه سرخوش^۲، سمیرا رئوفی^۲*

۱. دانشجوی دکترای آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
۲. کارشناس ارشد، گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده مدیریت و اطلاع‌رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
* نویسنده مسئول: تهران، خیابان ولیعصر، خیابان رشید یاسمی، پلاک ۴، دانشکده مدیریت و اطلاع‌رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران
تلفن: ۸۸۷۹۴۳۰۱  - ۰۲۱                            Email: Samira.raoofi@gmail.com                       
چکیده:
مقدمه: پرستاران به عنوان عمده‌ترین نیروی انسانی نظام سلامت، نقش مهمی در ارائه مراقبت‌های بهداشتی و درمانی و کیفیت مطلوب خدمات ارائه شده دارند و ترک شغل آن‌ها اثرات مستقیم و غیرمستقیم زیان‌باری را به سازمان‌های بهداشتی و درمانی تحمیل می‌نماید. از این رو، این مطالعه به شناسایی عوامل مؤثر بر ترک شغل از دیدگاه پرستاران پرداخت.
 روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع کیفی بود که به شیوه پدیدارشناسی در سال ۱۳۹۷ انجام شد. داده‌ها از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختار یافته با مشارکت ۱۸ پرستار در یکی از بیمارستان‌های خصوصی شهر تهران که محیط کار خود را ترک کرده بودند، جمع‌آوری شد. سپس با استفاده از روش تحلیل محتوا و نرم‌افزار MAXQDA نسخه ۱۸/۱ تجزیه و تحلیل داده‌ها انجام شد.
یافته‌ها: عوامل مؤثر بر ترک شغل پرستاران در ۴ کد اصلی و ۱۳ کد فرعی شناسایی شدند. کدهای اصلی شامل عوامل سازمانی، مالی و اقتصادی، فردی و خانوادگی و عوامل مرتبط با محیط کار بودند.
بحث و نتیجه‌گیری: اجرای قانون بهره‌وری در بخش خصوصی، انعقاد قراردادهای بلند‌مدت با کارکنان، بهبود مقررات مالی بیمارستان‌های خصوصی و نظارت اثربخش بر اجرای آن‌ها و توجه بیشتر به مزایای شغلی مناسب و انگیزشی در بیمارستان می‌تواند منجر به احساس امنیت روانی و شغلی بیشتر، کاهش فرسودگی شغلی، احساس مطلوب در محیط کار و نهایتاً باعث کاهش ترک شغل در پرستاران شاغل در بخش خصوصی شود.